Επεα Πτερόεντα το Κράτος Πρόνοιας από την Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Γράφει η Ελένη Τσαντηράκη*

Η παρούσα μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδιώκοντας μια ληστρική επιδρομή ακρωτηριαστικών και ολέθριων φόρων παράγει ανέφικτα υπέρογκα πλεονάσματα πάνω σε έδαφος ύφεσης, ανεργίας και αποεπένδυσης.

Εξαντλεί με αμέτρητους έμμεσους φόρους τον ελληνικό λαό, διαλύει τον ιδιωτικό και παραγωγικό τομέα της οικονομίας, προσθέτοντας ακόμη περισσότερους νέους ανέργους, εφαρμόζοντας κυνικά πολιτική αύξησης εσόδων μέσω φορολογίας κατά κύριο λόγο και λιγότερο μείωσης δημόσιων δαπανών.

Στην οξύτατη διαχειριστική ανεπάρκεια της κυβέρνησης προστίθεται βαθμιαία η βαθιά κρίση σχεδιασμού, φυσιογνωμίας, κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης. Στην “σκοτωμένη” οικονομία της χώρας βουτάει πλέον ακάθεκτη προς αβυσσαλέα τρίσβαθα η κοινωνική πολιτική του κράτους πρόνοιας.

Καταρρέει λοιπόν ο μύθος της κοινωνικής πολιτικής της αριστεράς, που διεκδικούσε τόσα χρόνια το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας.

Ενώ λοιπόν η Κυβέρνηση θα έπρεπε να εγγυηθεί την βελτίωση του δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών που στηρίζει την οικογένεια και τους ηλικιωμένους τα παιδιά των ιδρυμάτων , τα ΑμεΑ, κλπ., προβαίνει στην πλήρη απαξίωση του εν λόγω δικτύου.

Επειδή είναι αναφαίρετο δικαίωμα των φορολογούμενων πολιτών η ύπαρξη ολοκληρωμένων δομών κοινωνικής προστασίας, είναι απαράδεκτο η κοινωνική πρόνοια να γίνεται συνώνυμη με την ελεημοσύνη και με «συνταγές των γεμιστών χωρίς κιμά» ή τις πίτες και τις μαρμελάδες της υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγυης κ. Φωτίου.

Κοινωνική πολιτική δεν είναι η διανομή της μιζέριας και η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης!

Κοινωνική πολιτική είναι η δημιουργία θέσεων απασχόλησης και η προάσπιση της κοινωνικής συνοχής με ένα δίχτυ αλληλεγγύης.

Η Κοινωνική Αλληλεγγύη που εφαρμόζεται έχει εγκλωβίσει σε μια παγίδα φτώχειας μια μεγάλη κατηγορία των πολιτών.

Επεα πτερόεντα συνεπώς οι υπηρεσίες του κράτους πρόνοιας. Η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει στις πιο ευαίσθητες δομές που λειτουργούν στην χώρα μας.

Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα ολοήμερα σχολεία, τα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, οι τοπικές δομές υγείας και ψυχικής υγείας, τα ΚΑΠΗ, τα ιδρύματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ). Η “βοήθεια στο σπίτι” για ηλικιωμένους και ΑμεΑ, τα δημοτικά ωδεία, τα κολυμβητήρια, οι δωρεάν κατασκηνώσεις των παιδιών, τα προνοιακά Ιδρύματα, τα Νοσοκομεία βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Στους χώρους εκείνους δηλαδή που όφειλαν να αποτυπώνουν τον πολιτισμό μας, τις αξίες και την ανθρωπιά και οι οποίοι πλέον στέκονται όρθιες χάρη στην αυτοθυσία των ελάχιστων εργαζομένων που έχουν απομείνει. Και είναι οι εργαζόμενοι αυτοί, που ανεξάρτητα της ειδικότητάς τους, καλούνται να καλύψουν όλες τις ανάγκες, ακόμη και εκείνες για τις οποίες απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό!

Αντί λοιπόν για υψηλής ποιότητας παρεχόμενη φροντίδα, στα ιδρύματα γίνεται απλά διαχείριση της ακραίας φτώχειας με εξαθλιωμένο προσωπικό. Το μέλλον της πρόνοιας δεν μπορεί από την άλλη να είναι ούτε η φιλανθρωπία και ο εθελοντισμός, ανεξάρτητα από τις προθέσεις.

Αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι θέσεις απασχόλησης και νέες δουλειές δεν μπορούν να υπάρξουν με κυβέρνηση της αριστεράς που ενοχοποιεί την επιχειρηματική δράση, που έχει αλλεργία στις επενδύσεις.

Η ανεργία, η συνεχιζόμενη ριζική μείωση των μισθών και των συντάξεων, η κάμψη της εμπορικής δραστηριότητας, η συντριπτική υποβάθμιση των υπηρεσιών δημόσιας υγείας και δημόσιας εκπαίδευσης, οι φόροι, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, αποδυναμώνουν τις τοπικές κοινωνίες οδηγώντας στην εξαθλίωση εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, αγρότες, μικρούς εμπόρους και επαγγελματίες.

Ποιος θα έρθει να επενδύσει στη χώρα όταν κάθε μέρα αλλάζουν οι φορολογικοί συντελεστές, όταν δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει. Γι’ αυτό επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο και φεύγουν σε όμορες χώρες, γι’ αυτό εκτινάσσεται η ανεργία, γι’ αυτό τα νέα παιδιά με προσόντα αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.

Και πραγματική κοινωνική πολιτική, στήριξη των αδύναμων, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανάπτυξη, χωρίς παραγωγή πλούτου, από τη φορολόγησή του οποίου μπορούν να υπάρξουν μέτρα, όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για το οποίο μιλά ο Πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η χώρα όπως υποστηρίζει η ΝΔ χρειάζεται αλλαγή πολιτικής, στροφή στο ρεαλισμό και την κοινή λογική. Αυτή την αλλαγή μπορεί να υπηρετήσει η Νέα Δημοκρατία.

Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης, να προσελκύσει επενδύσεις, να δημιουργήσει νέες θέσεις απασχόλησης, ευκαιρίες για όλους.

*Ελένη Τσαντηράκη
Πολιτισμολόγος, Κοινωνιολόγος
Υπεύθυνη του Τομέα Κοινωνικής Πολιτικής ΝΟΔΕ Ηρακλείου Κρήτης