Με αφορμή το βιασμό μιας νεαρής κοπέλας. Μια εκπαιδευτικός νουθετεί
Γράφει η Σοφία Γ. Παπαδάκη*
Αγαπητοί γονείς, να αναθρέφετε τα παιδιά σας με αγάπη. Μην λησμονήσετε όμως πρώτα να τους διδάξετε το σεβασμό, στο συνάνθρωπο, τον αδύναμο. “Όσα στερήθηκα εγώ, δε θέλω να τα στερηθεί το παιδί μου”, λένε πολλοί. Και ετούτη η προσπάθεια έχει συχνά ολέθρια αποτελέσματα κι εκείνη.
Να του προσφέρεις του παιδιού, μικρού κι εφήβου, να του χαρίσεις απλόχερα όσα είναι δυνατόν. Μα πριν να του μιλήσεις για τα όρια. Κι ύστερα πες του ” Να μάθεις παιδί μου όσα πεθυμάς να τα αποκτάς προσπαθώντας.
Να κοπιάσεις, να σεβαστείς, να τα ζητήσεις έπειτα έχοντας το κεφάλι ψηλά, και να ‘σαι περήφανος κι ικανοποιημένος που τα απέκτησες γιατί δεν σου χαρίστηκαν, μα στα έδωσαν οι κόποι σου για ανταμοιβή.”
Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας δίχως όρια, τους τα χαρίσαμε όλα και κάπως έτσι παρηγορηθήκαμε για τα δάκρυα τα δικά μας που μας έφερε η στέρηση, το απωθημένο. Ξεχάσαμε να πούμε “Όχι,Μη” και θυσιάσαμε πολλές αξίες στο βωμό του “Ναι”.
Χάσαμε τον σεβασμό στον ίδιο το γονέα, στο δάσκαλο,στον ηλικιωμένο, στον διπλανό μας, στον Άνθρωπο. Γιατί; Γιατί το Ναι μας τα έδωσε όλα απλόχερα, αλλά ξέχασε να μας διδάξει την Ανθρωπιά. Να δώσετε στα παιδιά σας φτερά για να πετάξουν όσο δύνανται ψηλότερα, μα πρώτα καλλιεργείστε τους την Ανθρωπιά και μεριμνήστε να ‘ναι βαθιές οι ρίζες της στην καρδιά, στην ψυχή,στο νου.
Ό,που κι αν πάνε να κρατούν τη ζωή και την αξιοπρέπεια τους γερά. Έτσι θα πορευτούν άξιοι άνθρωποι στη ζωή ετούτη.
*Σοφία Γ. Παπαδάκη, Παιδαγωγός-Φιλόλογος
