Η γενιά του PlayStation ή τι δεν κάνουμε σωστά…

Γράφει  ο Νίκος Τουμανίδης*

Όπως έχω γράψει αρκετές φορές, μέχρι τα δέκα μου έζησα σε χωριά της Χαλκιδικής. Εκεί παίζαμε μπάλα στο δρόμο και με τα ποδήλατα κάναμε μακρινές εκδρομές (Νέα Καλλικράτεια – Νέα Ηράκλεια, για όσους ξέρουν την περιοχή). Βέβαια στην πόλη δεν είχα αυτές τις δυνατότητες, άσε που μέχρι να προσαρμοστώ μπήκα ήδη στο Γυμνάσιο και σε άλλη γειτονιά ξεκίνησα από το μηδέν τις παρέες.

Τώρα, τα παιδιά μας συναντούν τους φίλους τους από σπίτι σε σπίτι για να παίξουν PlayStation σε ελεγχόμενες και αποστειρωμένες συνθήκες, για να ικανοποιούνται οι φόβοι και οι φοβίες μας…
Και βέβαια όλα αυτά τα Σαββατοκύριακα (όταν δεν υπάρχουν πάρτι σε παιδότοπους ή γηπεδακια 5χ5), αφού τις καθημερινές το ράλι των “δραστηριοτήτων” δεν αφήνει περιθώρια….
Μεγαλώνουμε μια γενιά που το PlayStation δεν το παίζει μόνο στις οθόνες, αλλά και το ζει στην καθημερινότητα της….

*Ο Νίκος Τουμανίδης είναι καθηγητής φυσικός και διευθυντής στο Λύκειο Πόμπιας