Υπάρχει σωτηρία; Φοβάμαι ότι χάνονται οι ελπίδες… ή όχι;

Γράφει ο Νίκος Γκοντές.

Η απάντηση δεν είναι και τόσο εύκολη. Βλέποντας τι συμβαίνει καθημερινά δεν χρειάζεται πολύ να το καταλάβει κανείς. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και ο καθένας κάνει απλά ότι βάζει ο νους του δίχως να υπολογίζει.

Αυτό θα μου πείτε ίσως γινόταν πάντα αλλά θεωρώ ότι τώρα είναι εκτός ελέγχου. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας είναι ότι αυτή η νοοτροπία αν όχι άμεσα μετέπειτα οδηγεί σε αδιέξοδο.

Όσο και να μην μας αρέσουν πράγματα στην ζωή υπάρχουν κανόνες και όροι. Καλό είναι να μπορέσουμε όσο το δυνατόν να συνειπάρχουμε να συμβιβαζόμαστε και να συνεργαζόμαστε, είτε σε μία μικρή κοινωνία είτε σε μία μεγαλύτερη.

Αν το δούμε αυτό έστω σε ένα μικρό βαθμό για αρχή θα καταλάβουμε αργότερα ότι το όφελος είναι για όλους. Προσωπικά πολλές φορές μου έρχεται να πω τη λέξη <<παραδίνομαι>> αλλά μετά λέω την άλλη λέξη <<επιμένω>>. Ειδικά όταν βλέπω κάποια πράγματα που είναι χρέος μου και χρέος μας να μην επιτρέψουμε να γίνουν.

Τουλάχιστον οι προσπάθειες πρέπει να εξαντληθούν και στο τέλος θα έχουν και αποτέλεσμα. Δεν γίνεται γίνει κάτι διαφορετικό.

Στον φόβο λοιπόν ότι ήμασταν έτοιμοι να πουμε όι χάνονται οι ελπίδες λέμε ένα βροντερό ΟΧΙ και συνεχίσουμε με αισιοδοξία επιμονή και υπομονή!

Καλό ενεργειακό χειμώνα!