Πώς γίνεται με τόση ανεργία να μην βρίσκει κανείς εργάτες για ελιές;

Γράφει ο Νίκος Γκοντές

Αυτές τις ημέρες ξεκινάει το μάζεμα των ελιών και αυτό που θα ακούσει κανείς από αγρότες είναι ότι είναι δύσκολο να βρούνε εργάτες. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ακούγεται ότι περιμένουν να έρθουν έκτακτα (όχι από την περιοχή) αλλά ούτε καν από άλλα μέρη της Ελλάδας! Αντιθέτως θα έρθουν από άλλες χώρες για να κάνουν μεροκάματα. Πολλές φορές μάλιστα είναι κάποιοι που έχουν γίνει κάτι σαν αφεντικά και λένε: Εγώ θα σας κανονίσω να φέρω από την Χώρα μου.

Ένα πρόβλημα είναι βέβαια και αυτό της διαδικασίας εργοδότη και εργαζόμενου στο οποίο δεν έχει βρεθεί κατά την γνώμη μου μία λύση (για παράδειγμα να μπορεί κάποιος να πάρει έκτακτα εργάτες χωρίς πολλές διαδικασίες γραφειοκρατείας). Ας πούμε ότι αυτό το πρόβλημα το λύνουμε. Η απορία που μου δημιουργήθηκε αυτές τις ημέρες είναι άλλη….

Πώς γίνεται να έχουμε τόση ανεργία και να μην βρίσκει κανείς εργάτες για παράδειγμα για τις Ελιές;

Αν κάνεις μία βόλτα για παράδειγμα στο Ηράκλειο θα δεις την νεολαία να πίνει καφέ (που αν μη τι άλλο είναι χρήσιμος!) και αν τους πεις για δουλειά όπως τις ελιές δεν θα πάνε! Δεν μπορώ να καταλάβω τι πραγματικά συμβαίνει. Θα ακούσεις πολλές φορές ότι ίσως θέλουν εύκολες δουλειές. Η απάντηση μου είναι ότι κάθε δουλειά έχει τις δυσκολίες της. Αλλά ξέχασα. Όλοι θέλουμε να γίνουμε Δημόσιοι Υπάλληλοι! Ναι! Υπάρχει και αυτό! Αλλά εφόσον μιλάμε για κρίση, για ανεργία και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό μπορούμε να πούμε τελικά ότι διαλέγουμε το εύκολο μεροκάματο ή και καθόλου μεροκάματο!

Ας σκεφτούμε λίγο τα πράγματα. Δουλειές υπάρχουν. Η ανεργία φυσικά υπάρχει και είναι η μάστιγα της εποχής μας, με πολλά παιδιά που έχουν σπουδάσει και αναζητούν δουλειά. Αλλά ή δουλειά δεν είναι ντροπή, όπως για παράδειγμα ένα μεροκάματο στις ελιές!