Πολιτισμός είναι η ζωή και η ασφάλεια ή μια εκδήλωση με επιδοτούμενη τραγουδίστρια ;

Γράφει ο Αιμίλιος Παττακός

Τι είναι τελικά πολιτισμός ;
Ένα γεφύρι που σώζει ζωές ή μια επιδοτούμενη τραγουδίστρια ;

Μπορεί σήμερα να στεναχωρήσω αρκετούς φίλους που ίσως διαφωνήσουν με τα γραφόμενα μου , αλλά το περιστατικό με την παρασυρση τεσσάρων συνανθρώπων μας στο Τυμπάκι που είχαν πάει σε γάμο στην περιοχή , με αναγκάζει να θέσω σε όλους βασικά διλήμματα.
Η ασφάλεια ενός ανθρώπου και η ζωή του είναι ανεκτίμητη , ενώ βάζοντας το σε ζυγαριά δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Στην περιοχή που συνέβη η παρασυρση από ένα φουσκωμένο ποτάμι με ορμητικά νερά και φερτά υλικά το αυτοκίνητο διέσχισε κάθετα το ποτάμι με συνέπεια το νερό να το παρασύρει.
Στο σημείο δεν υπάρχει φωτισμός ούτε και σήμανση που να δείχνει την επικινδυνοτητα ούτε και πρόβλεψη να απαγορεύεται η διάσχιση από το σημείο κατά τους χειμερινούς μήνες και ιδιαίτερα στις περιόδους έντονων βροχοπτώσεων.
Ούτε λόγος βέβαια για ύπαρξη γεφυριού το οποίο θα έκανε τη διέλευση οχημάτων ασφαλή.
Στο παρελθόν στο ίδιο σημείο είχε συμβεί ανάλογο συμβάν με ευτυχή κατάληξη αφού ο επιβαίνων κατάφερε να απεγκλωβιστεί από το όχημα του.
Αντί όμως αυτο το περιστατικό να θορυβήσει τους αρμόδιους που έκαναν αυτοψία στην περιοχή , χαρτογράφησαν το πρόβλημα , αλλά στην πράξη μπήκε στις γραφειοκρατικές καλένδες , ενώ τώρα αναγκαστικά και κατόπιν εορτής θα ασχοληθούν με το θέμα.

Οι ευθύνες σίγουρα βαρύνουν αυτούς που είναι επιφορτισμένοι από την ψήφο μας και από το νόμο για να ιεραρχουν τα θέματα και να προλαμβάνουν καταστάσεις σαν τη χθεσινή.

Όμως πέρα από τις ευθύνες των πολιτικών που συνηθίζουμε να ρίχνουμε το ανάθεμα οι δικές μας , του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί που δεν είμαστε διεκδικητικοι αλλά για τα απαραίτητα , τα αυτονόητα , τα βασικά.
Οι ευθύνες οι δικές είναι τεράστιες που γυρίζουμε το κεφάλι σε κάθε τι στραβό που τελικά κατατάσσει τη χώρα σε τριτοκοσμική Μπανανία.
Η συμμετοχή μας σε μικροπολιτικα και παλαιοκομματικό παιχνίδια με συμφεροντολογικο ενδιαφέρον με στενόμυαλη και κοντόφθαλμη ματιά σε ένα αέναο αλισβερίσι με την εξουσία..
Όταν γινόμαστε δέκτες επιχορηγήσεων , χρηματοδοτήσεων και λοιπών βοηθημάτων για εκδηλώσεις καλλιτεχνών , ποδοσφαιρικών σωματείων και άλλων ιδρυμάτων , γινόμαστε οι ίδιοι συμμέτοχοι σε αυτή την παλαιοκομματικη συνήθεια.
Γνωρίζουμε πολύ καλά και όμως πιέζουμε να προτιμηθουν οι δικοί μας σύλλογοι , γνωρίζοντας ότι οι απαιτήσεις μας μπορεί να στερούν από την περιοχή μας βασικές υποδομές.

Οι προτεραιότητες των πολιτών , ενώ πρέπει να πιέζουν και προς αυτήν την κατεύθυνση , να έχουμε σαν προτεραιότητες τη ζωή , την ασφάλεια την υγεία , την παιδεία και εκπαίδευση καθώς και την ασφαλή οδήγηση..

Πρέπει να είναι βασική μας σκέψη το γεφύρι που χρειάζεται κάθε ορμητικό ποτάμι , να είναι σημαντικότερο από κάθε καρναβάλι , κάθε επιδοτούμενη τραγουδίστρια που θα μας φέρει παροδική χαρά.

Γιατί τελικά πολιτισμός δεν είναι να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές απο τη δική μας αδιαφορία , τις λάθος διεκδικήσεις και τις ανύπαρκτες προτεραιότητες.
Πολιτισμός είναι η σωστή ιεράρχηση η πρόληψη και εκπαίδευση του λαού να γνωρίζει τι πραγματικά λειτουργεί για το συμφέρον του και τι μακροπρόθεσμα του δημιουργεί πρόβλημα με τις λάθος επιλογές του.

Διαφορετικά μια φωτιά , μια πλημμύρα και μια βροχή θα μας καίει ,θα μας πνίγει και θα μας παρασέρνει.