Ποιος κρατάει ποιον , ο Τσίπρας τον Καμμένο ή ο Καμμένος τον Τσίπρα;

Γράφει ο Αιμίλιος Παττακός 

Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο Καμμένος και πως εξηγείται η συμβίωση με το ΣΥΡΙΖΑ παρά τα πολλά σύννεφα και τις καταιγίδες.

Πολύς κόσμος αναρωτιέται πώς αυτή η συμβίωση ενώ έχει περάσει από χίλια κύματα έχει αντέξει στο χρόνο , μιλάμε για τέσσερα χρόνια , ενώ λογικά οι ιδεολογικές διαφορές και η διαφορετική φιλοσοφία για την ασκουμενη πολιτική ,σίγουρα φέρνει φθορά με τον καιρό.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ,με το ξεκίνημα της συνεργασίας των δύο κομμάτων , των δύο αρχηγών και των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Η μη επίτευξη αυτοδυναμίας και η ανάγκη για κοινοβουλευτική πλειοψηφία ανάγκασε τον Τσίπρα να ψάξει για συνεργασίες.
Η πιο κοντινή περίπτωση παρόλο τις ιδεολογικές διαφορές ήταν οι ΑΝΕΛ.
Ο καταγγελτικος τους λόγος , η περιβόητη ατάκα στα τέσσερα , μαζί με γερμανοτσολιάδες και Μέρκελ ήταν ο συνδετικός κρίκος.
Βέβαια η αντιμνημονιακη εκφορά λόγου μαζί με την επιθετική στάση απέναντι στα κόμματα του παρελθόντος κατηγορώντας τα ως ξενοδουλα και διεφθαρμένα , ίσως ήταν ο σοβαρότερος λόγος.
Αυτοί περίπου ήταν οι λόγοι της πρώτης συνεργασίας.

Το φθινόπωρο του 2015 και μετά τη διενέργεια εκλογών , ενώ είχε προηγηθεί η περίφημη διαπραγμάτευση με τα επακόλουθα της , το αποτέλεσμα των εκλογών ξανά γεννούσε ανάγκη συνεργασίας.
Τότε ήταν που ο Α. Τσίπρας χωρις δεύτερη σκέψη ανέβασε στην εξέδρα των πανηγυρισμών τον Π. Καμμένο , ξεκαθαρίζοντας το τοπίο , μην αφήνοντας περιθώρια για άλλες συνεργασίες , με τα πιο κοντινά σε ιδεολογία κόμματα.

Ήδη λοιπόν υπηρχε η προτίμηση και η καλή χημεία που προϋπήρχε μεταξύ των δύο αρχηγών , ενώ στην πορεία το κόμμα των ΑΝΕΛ , ήταν σταθερά αταλαντευτο στη στήριξη των μέτρων και των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Τόσο στα οικονομικά , όσο και σε θέματα που διαφωνούσε ιδεολογικά , φρόντιζε τα νομοσχέδια να περνούν έστω και δια της απουσίας τους , χώρος ποτέ η κυβέρνηση να βρεθεί εκτεθειμένη μη χάνοντας ποτέ τη δεδηλωμένη.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η στήριξη η οποία ήταν χωρις ενστάσεις και αστερίσκους , στα εύκολα και στα δύσκολα , να αποτελεί το άλλοθι για τη συνέχεια ;

Ας δούμε όμως τις αιτίες και τις αφορμές που έδωσε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ , οι οποίες δεν ήταν λίγες , που ίσως σε οποιονδήποτε άλλο να μην είχαν συγχωρεθεί.
Ας υπενθυμίσουμε μερικά φάουλ και υποθέσεις για τις οποίες ακόμα και τώρα ο κ. Καμμένος είναι εκτεθειμένος με αναπάντητα ερωτήματα.

Παράδειγμα ξεκινώντας από την περίοδο που εμφανίστηκαν αρκετές συνομιλίες του Π. Καμμένου με κατάδικο στον Κορυδαλλό , για προσπάθεια επηρεασμού της δικαιοσύνης για υποθέσεις ναρκωτικών.

Μια παράξενη τροπολογία η οποία έδινε το δικαίωμα στον υπουργό να διαχειρίζεται χωρις έλεγχο μεγάλα ποσά με πρόσχημα το μεταναστευτικό,η οποία τροπολογία αμνηστευε τους διαχειριστές από πιθανές συνέπειες.
Η διαχείριση μεγάλων πόρων καθώς και η συνεργασία με catering και εταιρίες σίτισης για τον ίδιο σκοπό περνούσαν από το υπουργείο Άμυνας.
Οι πρόσφατες καταγγελιες και η εμπλοκή των ΜΚΟ απλώς επιβεβαιώνουν τα γεγονότα.

Άλλη περίπτωση που ο υπουργός έχει κατηγορηθεί , κατά την παραμονή του στο Λονδίνο , ενώ η χώρα ευρισκόταν υπό καθεστώς Capital control , ξόδεψε σε καζίνο περίπου όσο ο μισθός ενός υπαλλήλου και παραμονή σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο.

Στην πορεία για μεγάλο διάστημα συζητήθηκε η ανάμιξη του Υπουργείου Άμυνας σε πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία , με μεσάζοντα , κάτι που από πρόσφατο νόμο του 2011 , απαγορεύεται ρητώς μετά από τις περιπτώσεις με τις μίζες στα εξοπλιστικά , ενώ ο Ταξίαρχος Παπαδάκης υπεύθυνος για εξοπλιστικά απεπεμφθη γιατί έφερε το θέμα στη δημοσιότητα.

Κάτι άλλο που είχε αρνητικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη , οι συνεχείς εκθέσεις του στη δημοσιότητα , με τα κότερα και τον πολυτελή τρόπο διαβίωσης, ιδιαίτερα σε μνημονιακη περίοδο.
Όπως επίσης η χρησιμοποίηση των αεροσκαφών της Π.Α για προσωπικά ταξίδια εξέθεταν τον ίδιο και την κυβέρνηση που ανεχόταν τέτοιες συμπεριφορές.
Ένα άλλο επικοινωνιακό φάουλ ,που ενω το υπουργείο Άμυνας είχε και αυτό δεχθεί επικρίσεις για την απραξία του ως προς την πρόληψη και τη βοήθεια στις φωτιές στο Μάτι, κατά την επίσκεψη του στους πληγέντες τους επιτιμησε χαρακτηρίζοντας τους αυθαιρετουχους.

Αυτό όμως που θεωρείται αποκορύφωμα στα πεπραγμένα του , είναι το πρόσφατο ταξίδι στην Αμερική και η προσφορά βάσεων στους Αμερικανούς ανά την επικράτεια , θεωρήθηκε ,casus belli, για τον π. Υπουργό εξωτερικών αφού ήταν ξεκάθαρη υπέρβαση αρμοδιοτήτων.

Η ενόχληση του Υπουργού εξωτερικών δεν ήταν μοναδική , αφού το σύνολο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ επέκριναν τον υπουργό Άμυνας ως αναρμόδιο και τον επανέφεραν στην τάξη.
Όμως ο Π. Καμμένος απτόητος ανέφερε ότι ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος , είχε αρνητική άποψη παρόλα αυτά δεν τον απέτρεψε να εκφέρει την άποψη του και να προσφέρει πληθώρα βάσεων στους Αμερικανούς παρουσία του Αμερικανού πρέσβη.

Όμως οι πρόσφατες εξελίξεις με την απόλυση Κοτζια δείχνουν χωρις καμία αμφιβολία , όταν τέθηκε στον πρωθυπουργό το δίλημμα να διαλέξει , ποια ήταν η προτίμηση του.
Το αποτέλεσμα του διλήμματος και η επιλογή είναι γνωστή , τα ερωτήματα παραμένουν.

Πως όταν στο παρελθόν και για λόγους λιγότερο σοβαρούς , όπως ήταν το επίδομα στέγασης που ελάμβανε η υπουργός κ.Αντωνοπουλου , είχαμε αποπομπή της ίδιας και παραίτηση του συζύγου της επίσης υπουργού , ενώ ο κ.Καμμενος περνά όλες τις δοκιμασίες ακίνητος;
Πως επίσης με τη διαμάχη με τα θέματα της εκκλησίας με τον υπουργό Παιδείας Φίλη πέρασε το βέτο του Καμμένου ;
Επίσης και η αλλαγή του υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής κ.Μουζαλα χρεώνεται επίσης στον υπουργό Άμυνας, λόγο διαφωνειων και έλλειψης συνεργασίας.

Βέβαια όλο αυτό το διάστημα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν την ανάγκη να χωρίσουν οι δρόμοι τους με τους ΑΝΕΛ με καθημερινές αναφορές στα μέσα για τις δομικές διαφορές , ενώ δεν είναι λίγες οι φορές να έχουμε διαξιφισμούς στελεχών των δύο κομμάτων , χωρις τίποτα από αυτά να επηρεάζουν τη σχέση του πρωθυπουργού με τον Π.Καμμενο.

Όλα αυτά συνηγορούν ότι πέρα από την αριθμητική βοήθεια που προσφέρει το κόμμα των ΑΝΕΛ , υπάρχει και σχέση αλληλεξάρτησης του υπουργού με τον πρωθυπουργό , η οποία είναι ηλίου φαεινοτερον , ενώ τα σκοτεινά σημεία και τα αναπάντητα ερωτήματα παραμένουν , ως προς την προνομιακή αντιμετώπιση του υπουργού σε σχέση με τους συναδέλφους του.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Π. Καμμένος είναι σφιχταγκαλιασμενοι με τον πρωθυπουργό , όπως και η βοήθεια που προσέφερε για να περάσουν αυτά τα αντικοινωνικα μέτρα που σε αντίθετη περίπτωση καμία κυβέρνηση θα μπορούσε να περάσει.
Αν εξετάσουμε επίσης το ποσοστό που οι ΑΝΕΛ εισήλθαν στην βουλή όπως και η σημερινή απήχηση του κόμματος στην κοινωνία, τα υπουργεία και οι απολαβές από την παραμονή του κόμματος στην εξουσία είναι δυσανάλογα μεγάλες.

Όμως η τελευταία στήριξη που ο Καμμένος προσέφερε στον πρωθυπουργό , με την καταψήφιση της προτασης μομφής της ΝΔ για τη συμφωνία των Πρεσπών , με μια αναβραζουσα και εχθρική κοινή γνώμη ,ήταν η κορυφαία στιγμή, στην οποία απέδειξε την αφοσίωση του στον πρωθυπουργό , κόντρα στις υποσχέσεις του , στα πιστεύω του και στο δήθεν πατριωτισμό του.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το συνεταίρο του , κατά άλλους σε μια απόλυτη ομηρία των επιταγών και των ορεξεων του.
Αυτό όμως δείχνει έναν πρωθυπουργο σε αδυναμία ,ενώ είναι φανερό ότι είναι στο χέρι του Καμμένου το πώς και το πότε θα ρίξει την κυβέρνηση.

Για όσους όμως αδυνατούν να το καταλάβουν , όσο απιστευτο και σκληρό ,ο Πάνος είναι ο πρωθυπουργός και ο Αλέξης το υποχείριο.