Αποκλεισμένα και φέτος τα σχολεία της Μεσαράς από το μάθημα της κολύμβησης

Γράφει η Μαρία Μελεσσανάκη*

Η είδηση για το μάθημα της κολύμβησης πέρυσι στην αρχή της χρονιάς, έγινε δεκτή με έκπληξη, και συγκρατημένη αισιοδοξία για το αν θα είχε επιτυχία ένα τέτοιο εγχείρημα,  χωρίς τις ανάλογες υποδομές. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τους μαθητές της Γ΄ τάξης του Νομού Ηρακλείου, (από φέτος θα συμμετέχει και η Δ τάξη), με μια και μοναδική πισίνα στο Ηράκλειο.

 

Ακόμη και κάποιοι εκπαιδευτικοί που τα σχολεία τους συμμετείχαν, με επιφυλακτικότητα ανέμεναν τις τελικές εντυπώσεις.

Κι όμως…

Όσα τυχερά παιδιά κατάφεραν πέρυσι να παρακολουθήσουν το συγκεκριμένο μάθημα, ξέρουν πόσο υπέροχες αθλητικές, εκπαιδευτικές στιγμές πέρασαν με τους συμμαθητές τους και τους προπονητές κολύμβησης. Όσοι εκπαιδευτικοί τα συνοδεύαμε, ξέρουμε πόσο οργανωμένη δράση ήταν, σε ότι αφορά το μερίδιο ευθύνης των εκπαιδευτικών που είχαν αναλάβει. Όμως και η μεταφορά γινόταν εντελώς δωρεάν, με ασφάλεια και με εξαιρετική συνέπεια για τους συμμετέχοντες μαθητές.

Κάποια παιδιά όμως δεν ήταν και τόσο τυχερά, ώστε τα σχολεία τους να συμμετέχουν. Και δεν θα είναι ούτε και φέτος. Όσα σχολεία είναι παραπάνω από 25 χιλιόμετρα από το κολυμβητήριο Λίντο στο Ηράκλειο, δεν έχουν δικαίωμα στο μάθημα της κολύμβησης.

Και εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας και ως εκπαιδευτικοί αναρωτιόμαστε:

Ποιος φταίει;

Γιατί δεν υπάρχει τουλάχιστον σε κάθε Δήμο μια μεγάλη πισίνα.

Οι πισίνες στο Αρκαλοχώρι, στις Μοίρες, στην Χερσόνησο,  πόσα χρήματα χρειάζονται για να επισκευαστούν ώστε  να πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας;

Είναι τόσα μεγάλο το κόστος, ώστε να στερούνται τα παιδιά των Δήμων αυτών, ένα τόσο ευχάριστο και χρήσιμο μάθημα όσο αυτό της κολύμβησης; Για να γίνει σε κάθε σχολείο και μια πισίνα ούτε λόγος! Ίσως αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε σε εποχή  οικονομικής κρίσης. Αλλά μια πισίνα σε κάθε Δήμο νομίζω πως είναι ένας εφικτός στόχος ο οποίος δεν απαιτεί τόσο χρήμα,  όσο βούληση.

Ας ευχηθούμε αυτή να είναι η τελευταία χρονιά που οι μαθητές των Σχολείων της Μεσαράς αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

Και οι υπεύθυνοι να δράσουν σύντομα ώστε του χρόνου να υπάρχουν οι προδιαγραφές για τη συμμετοχή όλων των μαθητών! Ειδικά αυτών που ζουν σε ορεινές περιοχές και η επαφή τους με τα σπορ του νερού είναι δύσκολη λόγω απόστασης!

*Η Μαρία Μελεσσανάκη είναι Διευθύντρια στο Δημοτικό Σχολείο Πύργου