Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων ή μόνο των διαφορετικοτήτων και μειονοτήτων;

γράφει ο Αιμίλιος Παττακός 

Αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν η συνάντηση του πρωθυπουργού με το μέλος της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο είχε δεχτεί επίθεση από μέλη της χ.α. .
Η συνάντηση γνωστοποιήθηκε μέσω τουιτερ απο τον ίδιο τον Α. Τσίπρα, σχολιάζοντας την κοινή τους φωτογραφία , λέγοντας ότι η επίθεση στο Πέραμα από Νεοναζί δεν θα μείνει ατιμώρητη, ξεχνώντας ότι η βία είναι κατακριτέα από όπου και αν προέρχεται και δεν την ξεχωρίζουμε σε καλή και κακή.

Βλέπουμε όμως μια επιλεκτική συνήθεια του πρωθυπουργού στις συναντήσεις του με θύματα βίας , αφού προτιμά να συμπαραστέκεται σε ανθρώπους που έχουν τα ίδια πιστεύω με αυτόν , αδιαφορώντας να ενδιαφερθεί για άλλες περιπτώσεις βίας που προέρχονται από ακροαριστερές οργανώσεις.

Σίγουρα η σκέψη και η ιδεοληψία παραμένει οδηγός που όμως τον οδηγούν συνήθως σε λάθος μονοπάτια που τον φέρνουν αντιμέτωπο με την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Ο θεσμός που υπηρετεί ένας πρωθυπουργός δεν του επιτρέπει να κρίνει με δύο μέτρα και δύο σταθμά , χωρίζοντας τους Έλληνες σε δύο κατηγορίες στους δικούς μας και τους άλλους.
Γιατί ο ουσιαστικός αυτός διαχωρισμός που γίνεται διαλέγοντας να συμπαρασταθεί σε θύματα βίας που προέρχονται από τη δικό του ιδεολογικό χώρο, προσπερνώντας άλλα θύματα που δέχτηκαν επιθέσεις από ακροαριστερούς αναρχικές ομάδες και τους λεγόμενους αντιφασίστες που και αυτοί έχουν ανάλογα τάγματα εφόδου με τους φασίστες που κατηγορούν.

Δεν υπήρξε ευαισθησία για συνάντηση με ανθρώπους που δέχονται βία στα Εξάρχεια , η όταν ένας οδοντίατρος δέχτηκε αναίτια επίθεση από αναρχικούς οι οποίοι τον τραυμάτισαν στο πρόσωπο.
Δεν κάλεσε όμως ούτε τη μητέρα του δολοφονημένου από σπείρα μεταναστών Ν.Μουστακα η οποία μάλιστα του έστειλε επιστολή καθιστώντας τον υπεύθυνο για το καθεστώς ανομίας στο κέντρο της Αθήνας.

Όπως δεν έγινε ποτέ προσπάθεια για συνάντηση με τη Μυρτώ θύμα Πακιστανού βιαστή και η οποία έχει παραμείνει φυτό για την υπόλοιπη της ζωή.

Δεν υπήρξε καμία ευαισθησία για τους Ευέλπιδες οι οποίοι επέστρεφαν στη σχολή τους στο μετρό και δέχτηκαν άνανδρη επίθεση , μόνο επειδή φορούσαν τη στολή εξόδου με το εθνόσημο.

Κανένα ενδιαφέρον για το πρόσφατο περιστατικό στο Αγρίνιο στο οποίο μια μαθήτρια καθόταν σε ένα παγκάκι σε διάλειμμα από τα μαθήματα της και δέχτηκε φωτοβολίδα στο πρόσωπο από δήθεν αντιφασίστες , βρίσκεται ακόμα βαριά νοσηλευόμενη.

Ούτε στο θύμα τρομοκρατικής πρώην πρωθυπουργό Παπαδήμα ο οποίος βρισκόταν πολλές μέρες νοσηλευόμενος στον Ευαγγελισμό , που τουλάχιστον από τη λεγόμενη αστική ευγένεια δεν υπήρξε η ελάχιστη επαφή.

Και σίγουρα δεν υπήρξε καμία συμπαράσταση στον φοιτητή που έπεσε θύμα επιθέσεως από αναρχικούς που λυμαίνονται τον χώρο της ΑΣΟΕΕ , δημιουργώντας ένα κέντρο ανομίας με πώληση και χρήση ναρκωτικών καθώς και ειδών λαθρεμπορίου στον περιβάλλοντα χώρο.

Ακόμα στον καθηγητή Άγγελο Συρίγο ο οποίος κάνοντας παρατήρηση για παράνομη αφισοκόληση στο χώρο του Παντείου Πανεπιστημίου , δέχτηκε επίθεση από ομάδα αναρχικών , χωρίς κανένας κυβερνητικός να καταδικάσει το γεγονός , ούτε ποτέ να γίνει προσπάθεια λύσης του προβλήματος με τη βία στα πανεπιστήμια.

Όπως θα έκανε μεγάλη εντύπωση αν ο πρωθυπουργός καλούσε τη γυναίκα του δολοφονημένου Μανώλη Κανταρη ο οποίος έχασε τη ζωή του , ενώ ετοιμαζόταν να μεταφέρει τη σύζυγό στο μαιευτήριο για τη γέννηση του παιδιού τους , από Πακιστανούς μετανάστες οι οποίοι του έκλεψαν μια κάμερα τον δολοφόνησαν και δεν είχε τη χαρά να δει το νεογέννητο παιδί του.

Ο πρωθυπουργός όμως ευαισθητοποιήθηκε όταν σε ένα παιδί από το Αφγανιστάν κάποιοι πέταξαν πέτρες σπάζοντας τα παράθυρα του σπιτιού τους , γεγονός που θεωρήθηκε ρατσιστικό γεγονός , τότε δέχτηκε το μαθητή δημοτικού , λέγοντας του ότι οι λίγοι που δημιουργούν τα επεισόδια , δεν θα είναι πρόβλημα για την παραμονή του στη χώρα , ενώ συμβολικά του παρέδωσε την Ελληνική σημαία ως ένδειξη αγάπης και φιλοξενίας.

Αυτές όμως οι διαφορετικές προσεγγίσεις καθώς και οι ιδεοληψίες που διακατέχουν το περιβάλλον , αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό , δείχνουν ένα άνθρωπο ο οποίος έχει πάρει διαζύγιο από την Ελληνική κοινωνία μη δίνοντας σημασία στο σύνολο , παρά μόνο σε υποσύνολα και συλλογικότητες που τον εκφράζουν πολιτικά.

Αυτός όμως δεν μπορεί να είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων , αλλά των λίγων αυτών που είναι κοντά στις απόψεις του και στην κοσμοθεωρία του.

Για τον υπόλοιπο κόσμο πέρα από ένα αστειάκι , κανένα ποδοσφαιρικού τύπου σχόλιο , μια εξυπνάδα ή ένα χαμόγελο , ενώ όταν πρόκειται για κάτι σοβαρό που τους αφορά , τότε σίγουρα δεν θα είναι και δική του προτεραιότητα.

Το ερώτημα λοιπόν για όλους αν τους εκφράζει ένας τέτοιος πρωθυπουργός , αν αισθάνονται ότι τους σκέφτεται και βρίσκεται κοντά στην καθημερινότητα τους , ή αισθάνονται ότι αντιπροσωπεύει μόνο τις μειονότητες τις συλλογικότητες και ότι διαφορετικό υπάρχει στη χώρα ;
Που από την πολύ αγάπη και ενδιαφέρον για αυτούς πάει στην αντίθετη πλευρά δείχνοντας αδιαφορία για το σύνολο του λαού , κάνοντας την κοινωνία να αναρωτιέται αν τις αξίζει τελικά τέτοια αντιμετώπιση και ένας τέτοιος πρωθυπουργός.