Πόσο κοστολογείται μια ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα

Γράφει ο Αιμίλιος Παττακός

Δυο διαφορετικές ειδήσεις χωρίς άμεση σχέση μεταξύ τους είναι η αίτια του σημερινού κειμένου.

Η πρώτη αφορά το διορισμό συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας στο Μάτι καθώς και διορισμό τραυματιών με ποσοστό άνω του 67% αναπηρίας  που προήλθε από την πυρκαγιά  για τους ίδιους η ένα μέλος της οικογένειας τους.

Η δεύτερη είδηση αφορά τη δολοφονία ενός νεαρού  ο οποίος είχε πάει βόλτα στο λόφο του Φιλοπάππου  με μια φίλη του από την Πορτογαλία  οπού βρήκε τραγικό θάνατο  μετά από επίθεση φιλίας από Ασιάτες επενδυτές.

Ας ξεκινήσουμε το σχολιασμό της πρώτης είδησης  η οποία ανέφερε  ότι οι υποψήφιοι δημ. υπάλληλοι με την αίτηση τους παραιτούνταν από κάθε οικονομική απαίτηση  όπως και παραίτησης από κάθε δικαστική διαμάχη και προσφυγή  στην Ελληνική δικαιοσύνη  ενάντια στο Ελληνικό δημόσιο.
Η σημερινή διευκρίνιση του υπουργείου ανασυγκρότησης μετά την κατακραυγή απλώς δικαιώνει τις ενστάσεις.

Το ερώτημα δεν είναι τόσο πολύ αυτός ο εκβιασμός  αλλά και η προσπάθεια από την κυβέρνηση  για συναλλαγή με τον πολίτη  με την προσφορά θέσεων εργασίας στο δημόσιο.
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι για στήριξη σε ανάλογες καταστροφές  απλώς χρησιμοποιεί τον διορισμό για δημιουργία ομήρων και αύξηση του πελατειακού κράτους.
Πράγμα νόμιμο αλλά όχι και ηθικό.

Γιατί το κράτος και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τις βασικές παραδοχές ως προς την ποιότητα ζωής του πολίτη την προστασία της ζωής της περιουσίας του την τάξη και τη σιγουριά ότι σε μια κρίσιμη στιγμή το κράτος να αντεπεξέλθει για να παρέχει όλα αυτά τα αυτονόητα αγαθά.

Αφού η πολιτεία αδυνατεί να προσφέρει στον πολίτη αυτά για τα οποία φορολογείται έρχεται στον πληγέντα που βρίσκεται σε ανάγκη και σύγχυση με κακή ψυχολογία  με μια πράξη συναλλαγής, με την προσφορά θέσεως εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Κάποιοι θα πουν ότι και οι ίδιοι οι πολίτες μπαίνουν στη διαδικασία συναλλαγής  με την κυβέρνηση  ποιος όμως μπορεί να τους κατηγορήσει όταν ευρισκόμενοι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης  αναζητούν σανίδα σωτηρίας;

Η σκέψη όμως των κυβερνώντων ότι με αυτό τον τρόπο θα λάβουν άφεση αμαρτιών για την αμέλεια, αδιαφορία , απροσεξία  έλλειψη προετοιμασίας και συντονισμού  γεννά από μόνη της πολλά ερωτήματα.

Παράδειγμα πώς είναι δυνατόν σε κάποιον ο οποίος βρίσκεται σε δύσκολη θέση να τον δωροδοκείς ενώ συγχρόνως τον κατηγορείς για καταπατητή μαζί με κατηγορίες για τα αυθαίρετα, άρα υπαίτιος για ότι του συνέβη.

Σίγουρα ανακόλουθο αυτό όπως η παλαιοκομματική σκέψη, να προτείνουν διορισμούς για να ξεχάσει ο κόσμος τα θύματα του να επουλώσει τις πληγές του νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξαγοράσει συνειδήσεις να κλείσει στόματα με σκοπό τη δημιουργία καινούργιας πελατειακής σχέσης και εκβιασμού με τον πολίτη.

Χωρίς να εξετάσουμε την περίπτωση ότι το ήδη διογκωμένο δημόσιο αδυνατεί να δεχτεί νέους υπαλλήλους να το υπηρετήσουν όμως αυτή η προσφορά θέσεως εργασίας γίνεται σαν κάποιο είδους δούναι και λαβείν μια συνδιαλλαγή προσπαθεί τις ευθύνες του κράτους να τις μεταφέρει στον πολίτη κάνοντας τον συνυπεύθυνο.

Βέβαια αυτή η πρακτική να δημιουργείται πάνω στα καμμένα σχέδιο άλωσης συνειδήσεων αποφυγής καταμερισμού ευθυνών καθώς και χρησιμοποίησης της δύναμης του κράτους για εκβιασμό και ομηρία του πολίτη έχουν τελικά αντίθετο αποτέλεσμα.

Σίγουρα όσες παροχές  όσες ψεύτικες υποσχέσεις δοθούν  όσα λόγια παρηγοριάς ειπωθούν στον πυρόπληκτο πολίτη  δεν πρόκειται να επέλθει ούτε η λήθη ούτε η συγχώρεση.

Ως προς τη δεύτερη είδηση και την επιστολή της μητέρας του νεκρού νεαρού ο οποίος είχε έλθει για διακοπές στη χώρα μας αφού πλέον εργαζόταν στο Εδιμβούργο στη Σκωτία επειδή η χώρα δεν μπορούσε να του προσφέρει το αγαθό της εργασίας παρά μονάχα την ανεργία κάνει εντύπωση η σπουδή κάποιων καλοθελητών να υβρίζουν τη μάνα του νεκρού με το να τη χαρακτηρίσουν ρατσίστρια.

Σίγουρα αυτός ο χαρακτηρισμός επιστρέφει σε αυτούς που με ευκολία τον αποδίδουν σε συνανθρώπους τους.
Πέρα από τους χαρακτηρισμούς ας εξετάσουμε τι ανέφερε αυτή η επιστολή.

Η κυρία Μουστάκα έστειλε προσωπική ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό , αναφέροντας τον τρόπο του θανάτου του γιου της και τον κατέστησε υπεύθυνο για το θάνατο του.

Κατηγορεί τον πρωθυπουργό για το ότι με τις πολιτικές του την πολιτική ανοιχτών θυρών το κλίμα ανασφάλειας όπως και η κατάλυση του νόμου από κακοποιά στοιχεία χαλάει η εικόνα την εικόνα της πρώτης ιστορικής πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Η μητέρα του παλικαριού προφανώς ευρισκόμενη σε απόγνωση και θλίψη για τον πρόσφατο χαμό του γιου της αναζητά υπεύθυνους για το χαμό του.
Κατηγορεί τον Τσίπρα ότι η Ελληνική πραγματικότητα άλλαξε προς το χειρότερο κατά την τριετή απουσία του γιου της στο εξωτερικό όπου δεν γνώριζε την αύξηση της εγκληματικότητας τις εστίες παρανόμων το οποίο χαρακτήρισε ΜΟΙΡΑΙΟ λάθος για το γιο της κατά τα γραφόμενα της.

Όπως και της προκάλεσε θλίψη και οργή κατά την επίσκεψη της στον τόπο του εγκλήματος μέρα μεσημέρι οι ίδιες χαρακτηριστικές φιγούρες, εβρισκόταν στον περίγυρο.
Όπως αναφέρει την έλλειψη φωτισμού κιγκλιδωμάτων σε ένα τόσο πολύ επισκέψιμο χώρο αναφέροντας επίσης και για την ασφάλεια των τουριστών.

Η επίθεση που δέχεται η μητέρα από υποστηρικτές του διεθνισμού της παγκοσμιοποίησης και της λογικής των ανοικτών συνόρων προκειμένου να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους δεν προσφέρει καμία βοήθεια στον πρωθυπουργό γιατί απευθύνεται μόνο σε ένα περιχαρακωμένο ποσοστό ανθρώπων με μειωμένη εθνική συνείδηση.

Γιατί όλος ο άλλος λογικά σκεπτόμενος κόσμος μπορεί να παραδεχτεί την πραγματικότητα που βιώνουν οι κάτοικοι οι εργαζόμενοι και επισκέπτες του κέντρου.
Η γκετοποιηση πολλων περιοχών το απροσπέλαστο κάποιων άλλων οι καθημερινές εντάσεις με συμμορίες αλλοδαπών μόνο όποιος δε θέλει δεν τις βλέπει.
Είναι στιγμές που διασχίζοντας το ιστορικό κέντρο διακινδυνεύεις τη σωματική σου ακεραιότητα , περνώντας ένα ναρκοπέδιο στο οποίο για ένα κινητό τηλέφωνο ή μερικά Ευρώ η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή.

Κατηγορήθηκε η κυρία Μουστάκα σαν προπομπός ακροδεξιών και νεοφιλελεύθερης ατζέντας.

Σίγουρα αυτοί που εκστομίζουν αυτές τις ανακρίβειες  αδυνατούν να καταλάβουν ότι η ασφάλεια των πολιτών δεν είναι είδος προς διαπραγμάτευση .
Δεν θέλουν και δεν μπορούν να εννοήσουν τα προβλήματα των κατοίκων  όπως είναι η υποβάθμιση της ζωής τους όταν βρίσκονται καθημερινά στον κίνδυνο, ο συγχρωτισμός με διαφορετικές κουλτούρες με ανθρώπους που η αφαίρεση ανθρώπινης ύπαρξης δεν είναι σημαντικό.
Όπως και η συμβίωση με ναρκομανείς  βαπορακια για κάθε ουσία  μαζί με λαθρέμπορους συνθέτουν ένα επικίνδυνο κοκτέιλ.

Όχι λοιπόν κύριε πρωθυπουργε η ζωή του αδικοχαμένου Νικόλα έχει την ίδια αξία με του Αλέξη Γρηγορόπουλου που για χατίρι του κάηκε η Αθήνα.
Γι’αυτό να μη χαρακτηρίζεται η κυρία Μουστάκα ως ρατσίστρια γιατί τα γραφόμενα της δεν δείχνουν σε αυτή την κατεύθυνση αντίθετα ρατσισμό υφίσταται ο Έλληνας όταν δεν του παρέχετε την αστυνόμευση την ασφάλεια και την ευημερία του .
Όπως αρνητικό αντίκτυπο στο τουριστικό προϊόν της πρωτεύουσας αλλά και της χώρας γενικότερα, η αναφορά περιστατικών σε πολυσύχναστα μέρη με κλοπές τουριστών και βίαιες επιθέσεις.
Σε αυτό βέβαια τα δεμένα χέρια της αστυνομίας και της δικαιοσύνης βοηθάει τους εγκληματίες να αποθρασύνονται , αφού γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν σκληρή τιμωρία ακόμα και οι ποινές χαρακτηρίζονται από υπέρμετρη επιείκεια όπως προέκυψε και με τους τρεις φονιάδες του Νικόλα οι οποίοι είχαν ξανά συλληφθεί για παρόμοιες πράξεις στο παρελθόν.

Προσπάθησα μια σύνδεση δύο υποθέσεων που φαινομενικά δε μοιάζουν μεταξύ τους , όμως περισσότερη ανάλυση μπορούμε να ανακαλύψουμε κοινά στοιχεία.

Όπως παράδειγμα η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα έχει μικρή αξία με μια συναλλαγή με το αμαρτωλό δημόσιο το οποίο είναι το λάφυρο του νικητή των εκλογών καθώς και η άσκηση πίεσης στον πολίτη χρησιμοποιώντας την εξουσία για ίδιον όφελος.
Όπως το χάσιμο μιας ανθρώπινης ζωής που έχει ασήμαντη αξία για το κράτος επειδή η πολιτεία αδυνατεί να προσφέρει στον πολίτη τις βασικές της υπηρεσίες την υγεία και την ασφάλεια.

Η αλλαγή σκέψης των κυβερνώντων τωρινών και επόμενων είναι επιτακτική ανάγκη για πραγματική μετάβαση σε ένα καθεστώς που θα έχει αναφορά στον άνθρωπο πάνω από κόμματα κυβερνήσεις και εξαρτήσεις.
Η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ασφαλείας  σε μια κοινωνία που δεν θα κάνει διαχωρισμούς και χάρες η οποία να μη δίνει αξία και προσοχή μόνο στις μειοψηφίες και διαφορετικότητες  αλλά εξίσου να υπηρετεί και τα προβλήματα της πλειοψηφίας.

Τότε και μόνο τότε αυτοί που αυτοαποκαλούνται ανθρωπιστές  θα αποδείξουν στην πράξη το ενδιαφέρον τους στον ταλαιπωρημένο Έλληνα ο οποίος βάλλεται από παντού  δεν έχει που να κρατηθεί.

Έχει κόψει τα πάντα από την καθημερινότητα του έχει αρκεστεί στα βασικά βρίσκεται σε χειμερία νάρκη σε απόγνωση οικονομική δυσπραγία, όμηρος λάθος πολιτικών, τουλάχιστον ας έχει ένα αγαθό την ασφάλεια του σημαντικότερου πράγματος  που είναι η ζωή του.