Η δύναμη της επικοινωνίας το μεγάλο όπλο του Τσίπρα εξελίχθηκε στην μεγαλύτερη αδυναμία του

Γράφει ο Αιμίλιος Παττακός

Στο διάστημα της κυριαρχίας του Α. Τσίπρα προσπαθουν διάφοροι να εξηγήσουν το επικοινωνιακό χάρισμα και πως γράφει στο κουτί.

Ήδη από τα χρόνια της αντιπολίτευσης και τις εποχές που αναδυόταν το άστρο του γινόταν προσπάθειες εξήγησης του φαινομένου.
Διότι σίγουρα επρόκειτο περί φαινομένου, ένα αριστερό περιθωριακό,ριζοσπαστικό κόμμα,να καταφέρνει να ακούγεται,να περνάει τις απόψεις του,σε μεγαλύτερο βαθμό της εκλογικής του βάσης.
Πράγμα που σε μεγάλο βαθμό πιστώνεται στο νεαρό και πολλά υποσχόμενο αρχηγό του.

Σίγουρα η άρνηση σε κάθε τι το παλιό που συνδυαζόταν με το φθαρμένο,το οποίο πρέσβευαν τα παλιά παραδοσιακά κόμματα, η υπογραφή του μνημονίου,η απαξία της πολιτικής,αλλά και η προσμονή και η ελπίδα από το καινούργιο,έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Το νέο το εξέφραζε με επιτυχία, ένας άφθαρτος πολιτικός,με διαφορετική ηλικία από τους αντιπάλους του, χωρίς βάρη από το παρελθόν και πολυ υποσχόμενο μέλλον.

Αυτός ο νέος είχε δώσει στην επικοινωνία τεράστια σημασία,την είχε εξελίξει και είχε προσαρμόσει τον εαυτό του και το κόμμα του, ακολουθώντας τα κελεύσματα της.

Αυτές οι τακτικές δημιούργησαν για χάρη της εικόνας,ένα γελαστό άνθρωπο, μια χαρούμενη φιγούρα,ο οποίος έφερνε την ελπίδα, το καινούργιο,το άφθαρτο,ήταν κάτι που κέρδισε τον ψηφοφόρο.
Όλα αυτά προεκλογικά,όμως η συνέχιση του μύθου έπρεπε να συνεχιστεί,να παραμείνει επίκαιρη,για το λόγο αυτό υπήρχαν άνθρωποι που ασχολούνταν μόνο με αυτό.

Έκαναν διαχείριση της εικόνας χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα σε ζητήματα που έκαναν γκελ στην κοινωνία, έλεγχος των μίντια,ακόμα των σοσιαλ μίντια που έχουν περισσότερο πέραση στη νεολαία,για μεγάλο διάστημα υπνωσαν την κοινωνία.

Ένα έξυπνο σύνθημα,μια κατηγορία στους αντιπάλους,αποπροσανατολουσαν το λαο πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα,καταφέρνοντας να ξεχάσει ο κόσμος το θέμα που τον απασχολούσε.

Ο σκοπός ηταν οτι ποτέ και για κανένα λόγο να μην φθαρεί ο αρχηγός και να παραμένει στο απυρόβλητο.
Όπως παράδειγμα διαχειρίστηκαν την κρίση της διαπραγμάτευσης,αφού ενώ είχαν κατασκευάσει τον απόλυτο εχθρό στο όνομα των δανειστών,έτσι έπρεπε να κατασκευαστούν θύματα που να σηκώσουν το βάρος της αποτυχίας,έτσι όλη η ευθύνη έπεσε στον Βαρουφάκη,στη Ζωή,στο Λαφαζάνη που παρέσυραν με τις τρελλες τους τον αθώο αρχηγό.

Όλα αυτά για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τη μεγάλη κωλοτουμπα και συγχρόνως να μη φανεί ο αρχηγός ανακόλουθος.

Έτσι περνούσαν τα χρόνια,οι ελπίδες και οι προσδοκίες του λαού εξαλείφθηκαν,τα φορολογικά βάρη παρέμειναν η μάλλον αυξήθηκαν,τα μνημόνια επικαιροποιηθηκαν, οπότε η προπαγάνδα και η τηλεοπτική εικόνα έπρεπε να αναπληρώσουν την αλήθεια.

Αφού τα καθρεπτακια που έδιναν δώρα στους ιθαγενείς είχαν τελειώσει,έπρεπε να ανακαλυφθεί καινούργιος τρόπος για να αλλάζει η αλήθεια.
Γι’αυτό το σκοπό υπήρξε βοήθεια από τα καινούργια μέσα που δημιουργήθηκαν, είτε έντυπα,είτε ηλεκτρονικά,τα οποία κάτω από καθεστώς απόλυτης συμφωνίας με τα μυστικά κέντρα του Μαξίμου,διαμόρφωναν μια πραγματικότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.

Ειδικότερα στα ηλεκτρονικά πέρα από τα άφθονα σάιτ που δημιουργήθηκαν και στηρίχθηκαν από κρατικές διαφημίσεις.
Εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν,είναι τα λεγόμενα τρόλς,τα οποία συντονιζομενα με τα καταγώγια της Κουμουνδούρου δημιουργούν μια είδηση,φέρνουν μια άλλη στα μέτρα τους,βγάζουν υποκοριστικά,σπιλώνουν αντιπάλους.

Το κάνουν συντονισμένα,με κεντρική καθοδήγηση,ανοίγουν κλείνουν λογαριασμούς στο φ.μπ. με καθοδηγούμενες επιθέσεις,με σκοπό τη στήριξη του μεγάλου αρχηγού.
Περνάνε την εικόνα του κλέφτη,με τα λερωμένα χέρια για τους άλλους πολιτικους,ενώ ο αρχηγός έλεγε ωραία αστεία,ήταν χαριτωμένος και πάντα γελαστός και χαρούμενος.
Αυτό ήταν το μέλημα τους πως να διαχειριστούν αυτό το επικοινωνιακό πλεονέκτημα.

Αυτή η διαχείριση συνεχιζόταν ακόμα μέχρι και αυτό το καλοκαίρι,που η σκληρή πραγματικότητα ήρθε να δείξει τη γύμνια του αρχηγού και του κόμματος.

Η αρχή έγινε με το θέμα της συμφωνίας για τη Μακεδονία στην οποία ο πρόεδρος Αλέξης,υπερεκτιμησε τις δυνατότητες του,υποτίμησε τις αντιδράσεις του κόσμου,αγνόησε τις δυσκολίες του εγχειρήματος,έτσι στο τέλος βρέθηκε φορτωμένος με ενα βάρος δυσανάλογο των γνώσεων του και των δυνατοτήτων του.
Ακόμα και τη στιγμή που αντιλήφθηκε το πρόβλημα και τη ζημια που αυτό δημιούργησε στην εικόνα του,θεώρησε ότι με επικοινωνιακά παιχνίδια θα κατάφερνε να το διαχειριστεί.

Αυτός ήταν ο λόγος που έστησε τη φιέστα στις Πρέσπες μαζί με τον Ζαεφ, για να περάσει την εικόνα του μεταρρυθμιστή και μεγάλου ηγέτη,ο οποίος πάει κόντρα στις επιθυμίες του λαού του,θεωρώντας ότι κάνει την υπέρβαση.

Σε συνέχεια αυτής της παράστασης , είχαμε το σόου στο Ζάππειο,που περιλάμβανε αρκετά χαπενιγκς , με καυτές παρουσίες,από κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση.
Ένα πανηγυρικό κλίμα για τον εορτασμό της εξόδου από τα μνημόνια .
Εκεί ήταν που ο μεγάλος ηγέτης,αφού είχε ελευθερώσει τη χώρα από τα δεσμά των δανειστών,είχε πετύχει το ακατορθωτο, κράτησε την υπόσχεση του που είχε δώσει στο λαό που τον στήριξε και φόρεσε γραβάτα.
Φόρεσε γραβάτα αφού είχε επιτελέσει το έργο του,είχε εκτελέσει κατά γράμμα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης,είχε κάνει έργο όλες του τις υποσχέσεις,οπότε το τελευταίο που απέμεινε,ήταν η γραβάτα.

Έκανε λοιπόν αυτό το πανηγυρακι για να παίξει λίγο με τις κάμερες,αδιαφορώντας για την ουσία,γνωρίζοντας ότι η χώρα παραμένει στη σφιχτή αγκαλιά των δανειστών,κάτω από αυστηρό έλεγχο.

Όμως η μεγάλη αγάπη στην εικόνα και στην επικοινωνία,η προπαγάνδα,η αλλοίωση της πραγματικότητας,έμελλε να γίνει το αδύνατο σημείο και Αχίλλειος πτέρνα του πρωθυπουργού.

Ο ολοκληρωτικός κατήφορος και ο δρόμος χωρίς επιστροφή ήταν η βραδιά κατά την οποία επέστρεψε εσπευσμένα από τη Βοσνία, γνωρίζοντας το μέγεθος της τραγωδίας,το μόνο που προσπάθησε να κάνει ήταν η διαχείριση του προβλήματος με τηλεοπτικούς όρους.

Έστησε μαζί με τους υπουργούς του και τους υπηρεσιακούς παράγοντες,ένα πολύ κακοστημενο θέατρο,δίνοντας την εντύπωση ότι μιλούσαν για κάτι το μακρυνό,σα να μη μιλούσε για το πρόβλημα αλλά απλώς το περιέγραφε σαν κάτι καθημερινό.
Έκανε κάποιες ερωτήσεις άσχετες με το θέμα,συζητούσε για άλλες περιοχές,προσπαθώντας να δείξει ότι τον ενδιαφέρει και ότι ενημερωνόταν πραγματικά.

Το ενδιαφέρον περιοριζόταν πως θα διαχειριστεί την εκλογική ζημιά,να μην περάσει η εικόνα στο λαό,να μη φανουν οι αδυναμίες και η έλλειψη συντονισμού όλων των παρισταμένων.

Ήταν ξεκάθαρο ότι παρόλο το μέγεθος της καταστροφής,των βεβαιωμένων χρονικά θυμάτων,των τεράστιων υλικών καταστροφών και της οικολογικής ζημιάς στο οικοσύστημα,γινόταν προσπάθεια ελέγχου του θυμού και της απογοήτευσης του κόσμου.
Δε έγινε καμία προσπάθεια ειλικρινούς συγγνώμης,δεν δέχτηκαν ότι έγιναν λάθη και στο τέλος έριξαν τα βάρη στους πολίτες.

Ακόμα και η εν κρυπτω επίσκεψη Τσίπρα στο Μάτι,μετά από μια βδομάδα,ένα πρωινό χωρίς κόσμο,με ελεγχόμενη την εικόνα,χωρίς πυροπληκτους,αλλά μόνο με κομματικά στελέχη,έδειχνε ότι δεν υπήρχε πραγματική μεταμέλεια,όπως και η πολιτική ευθύνη ήταν κενή περιεχομένου.
Το μόνο που φανέρωνε ηταν η θέληση αυτών των ανθρώπων πώς θα συνέχιζαν να παραμένουν στην εξουσία χωρις να ενδιαφέρονται να δώσουν λύσεις στους ανθρώπους που τους είχαν ανάγκη.
Έκαναν με τρομερό άγχος προσπάθεια να κρατήσουν τον αρχηγό έξω από το κάδρο των ευθυνών.
Αυτό έδειξε και ο τρόπος που διακίνηση το sms της ντροπής,το οποίο κατεύθυνε τα στελέχη πως θα διαχειριστούν την κρίση , άλλαζαν την ατζέντα κατηγορώντας αντιπάλους,απαγόρευαν παρουσίες στα μίντια .

Αποδεικνύοντας με βάση τη σταλινικής τους ιδεολογία και πεποιθήσεις , όταν δε μας συμφέρει η αλήθεια , τόσο χειρότερα για την αλήθεια.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι αυτό που ανέδειξε τον Τσίπρα στην εξουσία, η δύναμη της εικόνας,είναι αυτό που αποτελεί και το κύκνειο άσμα του πρωθυπουργού,ο οποίος στη δύσκολη στιγμή φάνηκε μπροστά στην κάμερα,χωρίς τη στόφα ενός ηγέτη ο οποίος αναδεικνύεται από τις κρίσεις.

Καλή η δύναμη της εικόνας και η χρησιμότητα της επικοινωνίας,αλλά από οπλο υπεροχής και δημιουργίας εντυπώσεων,εύκολα γίνεται όπλο καταστροφής με εμβέλεια πυρηνικής βόμβας.

Γιατί τελικά η γύμνια,η απειρία του 44 χρόνου η οποία επιμελώς κρύβονταν όλο αυτό το διάστημα,δε χρειάστηκε παρά μονάχα ένα άτυχο γεγονός,μαζί με λάθος επικοινωνιακή διαχείριση για να φανερωθούν.

Όπως λεγανε και οι πρόγονοι μας ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο.