Σημαίες και Σημαιοφόροι…

Γράφει ο εποχούμενος περιπατητής

Άλλη μία απόφαση της κυβέρνησης• αυτή τη φορά τα νέα έρχονται από το Υπουργείο Παιδείας κ.λπ. και έχει προκαλέσει στο κοινό οξύτατες αντιδράσεις και σκωπτικά σχόλια. Για τα δημοτικά σχολεία, ο σημαιοφόρος θα επιλέγεται όχι πια με βάση την επίδοσή του (κατά την προηγούμενη χρονιά, που έχει ήδη ολοκληρωθεί), αλλά μετά από κλήρωση. Οι αντιδράσεις πολλές και έντονες. Γίνεται λόγος για εξίσωση των μαθητών προς τα κάτω και ότι πλήττεται η έννοια της αριστείας… 

Η τάση της εξίσωσης προς τα κάτω, είναι ήδη μια δεδομένη καθημερινή πρακτική, σε ό,τι αφορά στα οικονομικά του κάθε νοικοκυριού, αλλά και των επιχειρήσεων, γενικά. Το παιχνίδι έχει τους δικούς του άγραφους νόμους και δεν αφορά ειδικά τη σημερινή κυβέρνηση. Έτσι, μην το παίρνουμε … προσωπικά. Έχοντας, εμείς, ως χώρα, απολέσει κατά ένα μεγάλο μέρος την εθνική μας κυριαρχία και αδυνατώντας να λάβουμε αποφάσεις, ιδιαίτερα στον κρίσιμο τομέα της οικονομίας, χωρίς τη συγκατάθεση των δανειστών μας, η μπάλα παίζεται, πια, στην εξέδρα• που πάει να πει ότι εφόσον είμαστε υπό επιτήρηση και δεν μας πέφτει λόγος πάνω στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, μπορούμε να ασχολούμαστε, ανενόχλητοι, στο πώς θα επιλέγεται ο σημαιοφόρος στο δημοτικό σχολείο. Και αν δούμε (πάντα με σύνεση πράττοντας) ότι οι δανειστές μας δεν αντιδρούν σ’ αυτό, επεκτείνουμε το μέτρο προς τα άνω, δηλ. στο γυμνάσιο και αργότερα –πάντα με προσοχή στην έξωθεν κρίση- στο λύκειο. 

Ξεκινώντας κάπως ελαφρά το σχόλιό μας, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι με το μέτρο αυτό, το παιδί, «εξ απαλών ονύχων» εθίζεται και ενημερώνεται για τα πλεονεκτήματα του τζόγου, αφού όλα επαφίενται στην τύχη. Έτσι, μελλοντικά, θα ενδυναμώνονται θεσμοί όπως το ΛΟΤΤΟ, το ΤΖΟΚΕΡ, το ΠΡΟ-ΠΟ, το ΠΡΩΤΟ, το ΞΥΣΤΟ (συγγνώμη, το ΣΚΡΑΤΣ), ακόμη, ίσως και οι ιπποδρομίες. Και ναι μεν ο τζόγος μπορεί να είναι μια κακή πρακτική, παύει, όμως, να είναι όταν επιβλέπεται από το κράτος. Εξ ου και το «ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ», που διαφημίζεται τελευταία στα τηλεοπτικά σποτάκια, αποτρέποντας και αποκλείοντας τους κάτω των 18 από τα τυχερά παιχνίδια. Πού θα πάει, όμως; Δεν θα μεγαλώσουν αυτά τα 12χρονα παιδιά; Μετά από 6 χρόνια θα έχουν κάθε δικαίωμα στην ψήφο … και στον τζόγο!

Για να μη θεωρηθεί ότι το άρθρο διέπεται από αντιπολιτευτική διάθεση, πρέπει να αναφέρω, ότι το σύστημα που ισχύει μέχρι τώρα, δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Θα συμφωνήσω με τον υπουργό, ότι σε ζητήματα όπως ο πατριωτισμός, που έχει σχέση και με το επίμαχο θέμα της σημαίας στις παρελάσεις, δεν συνδέεται, απαραίτητα, με τη σχολική επίδοση. Ερευνώντας στην ιστορία, θα δούμε ότι αν όχι όλοι, πάντως η πλειοψηφία από τους ήρωές μας, ήταν … αγράμματοι, τουλάχιστον με τα σημερινά κριτήρια. Βλέπε Μακρυγίαννης, Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος, Νικηταράς κ.λπ. (με φωτεινή εξαίρεση τον Μέγα Αλέξανδρο!!!). Αν το πάρουμε έτσι, πρέπει οι ήρωες να πηγαίνουν σχολείο –πριν πραγματοποιήσουν τα κατορθώματά τους… λέμε τώρα!

Φοβούμαι, ότι κάτι δεν πάει καλά με την απόφαση του υπουργού Παιδείας κ.λπ. Αν πιστέψουμε στα λεγόμενά του, ότι δηλ. το μέτρο αυτό αποτελεί αναβάθμιση ενός θεσμού, θα πρέπει να εξετάσουμε και την ασυμβατότητα αυτής της ενέργειας με την πάγια θέση του κόμματός του, που ήταν (και είναι;) η κατάργηση των παρελάσεων! Ποιον να πιστέψουμε; Σχετικά με το ότι δεν με βρίσκει σύμφωνο το μέχρι πρότινος σύστημα επιλογής του σημαιοφόρου, δηλ. ο μαθητής που είχε συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία στο προηγούμενο έτος, οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ένας είναι ότι εκείνος που φέρει τη σημαία, πρέπει συνειρμικά να έχει και τη διάπλαση εκείνου που μπορεί να μας οδηγήσει και να είναι μπροστάρης και σε άλλους αγώνες, κι όχι μόνο σε πνευματικούς… Με λίγα λόγια είναι σπάνιο ο αριστούχος σημαιοφόρος να έχει την κορμοστασιά που θα μας εμπνεύσει. Αφήνουμε το γεγονός ότι η βαθμολογία είναι υποκειμενική και σε αρκετές περιπτώσεις υποβοηθείται και από τις παρεμβάσεις, το ενδιαφέρον και τις επαφές των γονέων με το σχολείο και το δάσκαλο. Σε άλλες περιπτώσεις, ο αριστούχος είναι άλλης εθνικότητας ή θρησκεύματος, δημιουργώντας άλλου είδους διλήμματα και αντιδράσεις, για την καταλληλότητά του. Έπειτα, ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι μπορεί ο «τυχερός», να μην επιθυμεί να είναι σημαιοφόρος. Ή… τι αντίκτυπο θα έχει στην τάξη ή και στο σχολείο, αν ο δια κληρώσεως σημαιοφόρος, για διάφορους ευνόητους λόγους (κακός χαρακτήρας, τεμπέλης, παραβατική συμπεριφορά κ.λπ.), είναι ο λιγότερο δημοφιλής μαθητής στην τάξη του; Θα υπάρξει κάποιο κατώτατο όριο ή …;«Σημαία από νάϋλον υψώνουμε, σημαία πλαστική, ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει και τίποτε να βρει». Κι αν δεν είναι προφητικοί οι στίχοι του γνωστού τραγουδοποιού μας… Ιδιαίτερα στις μέρες μας! Έχουμε ξαναγράψει τη θέση μας, σχετικά με το θέμα, παλιότερα, σε περιπτώσεις που η επιλογή του σημαιοφόρου είχε προκαλέσει αντιδράσεις και αμφισβητήσεις και ήταν πρώτο θέμα στο γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο. Έχουμε πήξει στις σημαίες, στις παρελάσεις, όπου το κάθε τμήμα παρελαύνει με τη σημαία του. Και όπου υπάρχει υπερπροσφορά, εκεί έχουμε υποβάθμιση και της αξίας και της σημασίας του συμβόλου. Έτσι και για τη σημαία, στην περίπτωσή μας. Και ας μην φανταστούμε ότι με τη σημαία στην παρέλαση, εξυψώνεται το πατριωτικό φρόνημα του σημαιοφόρου ή του τμήματος στο οποίο ηγείται. Αυτά τα συναισθήματα θα έπρεπε να σμιλεύονται και να διαμορφώνονται στην τάξη του σχολείου, μόνιμα και σταθερά, και όχι να περιμένουμε να εξυψωθεί το πατριωτικό μας ένστικτο στη μία ώρα, που διαρκεί η παρέλαση… Το πιο πιθανό είναι, ότι με το ισχύον σύστημα ενισχύονται τα συναισθήματα της ζήλειας και του φθόνου από τους άλλους πιθανούς επίδοξους σημαιοφόρους. Με λίγα λόγια, η σημαία σε κάθε ένα σχολικό τμήμα στην παρέλαση είναι περιττή. Αντίθετα, θα μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα οριζόντιο πανώ ή λάβαρο, το οποίο θα φέρουν δύο μαθητές (αδιακρίτως φύλου), ή ένας μαθητής με μια πινακίδα, όπως γίνεται με το όνομα της χώρας, κατά την είσοδο των ομάδων κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, στο οποίο θα αναγράφεται το όνομα του τμήματος που ακολουθεί. Αυτοί οι ένας ή οι δύο μαθητές, θα επιλέγονται μετά από κλήρωση, ανάμεσα στους αριστούχους της προηγούμενης χρονιάς! Σε μια παρέλαση, η σημαία στην κεφαλή των στρατιωτικών τμημάτων είναι αρκετή!!! Άντε και μία στην αρχή της παρέλασης, «μερίμνη» του Δήμου ή άλλου εξωσχολικού φορέα…

Ep.Peripatitis@gmail.com