Κυριακή 14 Μαΐου η γιορτή της Μάνας…
Μάνα! Λέξη γλυκιά, τρυφερή. Λέξη που κλείνει μέσα της ποτάμια καλοσύνης και υπομονής. Λέξη που το άκουσμά της φέρνει ρίγος και ανατριχίλα συγκίνησης σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Λέξη χωρίς Εθνικότητα, λέξη χωρίς χρονολογία. Είναι το Πανανθρώπινο Σύμβολο.
Δεν υπάρχει τίποτε αγνότερο, τίποτε δυνατότερο, πιο γλυκό και πιο όμορφο, από την Αγάπη της Μάνας. Η αγκαλιά της είναι το λιμάνι το ήρεμο, χωρίς κύματα και καταιγίδες, για κάθε παιδί και πολύ περισσότερο για κάθε βασανισμένο και κουρασμένο παιδί. Είναι η αγνή μορφή, η ανιδιοτελής ύπαρξη, που σαν άγγελος καλός στέκεται δίπλα μας και προσέχει κάθε μας βήμα μέχρι την τελευταία της στιγμή. Η αγάπη της Μάνας, είναι η μοναδική αγάπη που ξεπερνά το εγώ, ξεχνά τον εαυτό της και προσφέρεται στον βωμό της θυσίας για χατίρι των παιδιών της. Αυτή είναι η ψυχή της οικογένειας. Είναι μεγάλος ο ρόλος της και δύσκολη η αποστολή της. Έχει μια δύναμη τεράστια και αναντικατάστατη. Είναι ο πρωταγωνιστής στον ευγενέστερο ρόλο της ανατροφής των παιδιών, γιατί συνειδητά και ασυνείδητα, διαπλάθει και μορφοποιεί τα χαρακτηριστικά τους. Της οφείλουμε πολλά.
Στην αφανή Ηρωίδα της μητρότητας έχει καθιερωθεί η δεύτερη Κυριακή του Μάη, ως παγκόσμια ημέρα της γιορτής της. Είναι ο Φόρος Τιμής και ένδειξης ευγνωμοσύνης ολόκληρης της ανθρωπότητας στο έργο της και την αποστολή της, είναι η αναγνώριση των θυσιών, η επιβεβαίωση της προσφοράς της και το μεγάλο ευχαριστώ που η κοινωνία προσφέρει, στο αγαπημένο και το πιο σεβαστό πλάσμα, την Μάνα.
Ιστορικά, η πρωταρχική τιμή αναφοράς στην γιορτή της, βρίσκεται στην Αρχαία Ελλάδα. Στην Ευρώπη, μια νεώτερη εκδοχή για την γιορτή της, μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600, όπου κατά τη διάρκεια της μέρας αυτής, οι υπηρέτες έπαιρναν άδεια για να την γιορτάσουν. Ο εορτασμός της όμως, με τη μορφή που έχει σήμερα, ξεκίνησε από τις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Εμπνευστής της γιορτής φέρεται να είναι η Anna Marie Jarvis, η οποία μετά τον θάνατο της μητέρας της το 1905 προσπάθησε να καθιερώσει την γιορτή της μητέρας προς τιμή της δικής της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και το 1914 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντρου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία, η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν, ως Εθνική γιορτή, την Δεύτερη Κυριακή του Μάη. Στην Ελλάδα το 1929, μετά τα δρώμενα στην Αρχαία Ελλάδα, καθιερώθηκε να γιορτάζεται στις δύο Φεβρουαρίου την ημέρα της Υπαπαντής, μέχρι που στην δεκαετία του 1960, καθιερώθηκε να γιορτάζεται την 2η Κυριακή του Μάη.
Για την γιορτή της Μάνας, πολλά τραγούδια ειπώθηκαν και πολλά ξεχωριστά ποιήματα γράφτηκαν, όπως το γνωστό ποίημα του Γιώργου Μαρτινέλλη «Μάνα κράζει το παιδάκι, Μάνα ο νιός και Μάνα ο γέρος, συνεχίζοντας, όπου τρέχεις πάντα η Μάνα με το νου σε συντροφεύει, σε προσμένει, σε γυρεύει με ανυπόμονη καρδιά», το ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Μάνα μου εγώ ΄μαι τ΄ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι, όπου το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει. Στην αγκαλιά σου την γλυκειά, μανούλα μου ν΄ αράξω, μες το βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω», το ποίημα του Ι. Πολέμη «Ο Αποχαιρετισμός της Μάνας» «Μισεύεις για την ξενητειά και μένω μοναχή μου. Τα δάκρυά μου να γενούν διαμάντια σ΄ ότι αγγίξεις και το ποτήρι της χαράς ποτέ να μην στραγγίξεις», το διδακτικό ποίημα «Η καρδιά της Μάνας» του Άγγελου Βλάχου, που όλοι γνωρίζουμε, με την σπαρακτική φωνή της μάνας προς το παιδί της, έπεσες παιδάκι μου, όταν εκείνο κρατούσε στα χέρια του την καρδιά της, και να κλείσω με τους στίχους του Στέλιου Σπεράντζα:«Μητέρα, λέξη μαγική, πολύτιμο πετράδι, ένα στολίδι της ψυχής και της ζωής το χάδι. Κι ο Χριστός στον Ουρανό, είπε προτού πεθάνει, την Παναγιά μητέρα μου, πρόσεχε Ιωάννη».
«Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μάνες» που έχουμε και μια υπόσχεση, ότι θα τις «Τιμούμε με ευγνωμοσύνη και περηφάνια», σε αυτές που δεν έχουμε.
Μαρία Κατσιφού
agiathimia.com
