Μια άλλη εκδοχή της συμμετοχής στην παρέλαση

Της Σοφίας Γ. Παπαδάκη

Δεν συνηθίζω να τοποθετούμαι σε ζητήματα όμοια με το περιστατικό που έλαβε χώρα στην Νέα Φιλαδέλφεια, όπου μια ομάδα κοριτσιών επέλεξε να παρελάσει με έναν αλλιώτικο τρόπο. Είμαι εκπαιδευτικός και μια από τις βασικές αρχές που διδάσκω στα παιδιά μου είναι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και στις απόψεις των συνανθρώπων τους. Πριν όμως από αυτό φροντίζω να τους μιλήσω για ΣΕΒΑΣΜΟ, σε ήθη αξίες και ιδανικά μιας χώρας,ενός τόπου,ενός λαού, ιδανικά που χτίζουν ανθρώπους και υγιείς προσωπικότητες.

Δέχομαι τη διαφωνία κάποιου με τη διεξαγωγή των παρελάσεων,είπαμε πως κάθε άποψη είναι σεβαστή. Όταν όμως διαφωνείς με κάτι η καλύτερη διαμαρτυρία είναι να μην συμμετέχεις σε αυτό.

Διότι είπαμε, υποχρεούσαι να σεβαστείς την ομάδα εκείνη των συνανθρώπων σου που πίσω από την παρέλαση τιμούν τα ιδανικά τους. Το να διακωμωδείς ένα τέτοιο γεγονός θεωρώ( με όλο το θάρρος της γνώμης μου, και είναι ίσως η πρώτη φορά που είμαι τόσο απόλυτη σε αυτήν)πως δεν έχεις διδαχτεί τον στοιχειώδη σεβασμό πρώτα απ’ όλα στον εαυτό σου. Κανένα παιδί βέβαια δεν γεννήθηκε έχοντας υιοθετήσει τις ιδεολογικές του αντιλήψεις.

Τα παιδιά, οι έφηβοι μιμούνται και υιοθετούν ότι τους έμαθε η οικογένεια, το σχολείο, η κοινωνία. Αυτό είναι απόδειξη πως κάποιοι κάπου απέτυχαν.

Στον αντίποδα έπεσα πάνω στην παρακάτω φωτογραφία.

Δυο νέες μαμάδες κρατώντας από το χέρι τα μικρά παιδιά τους να παρελαύνουν με καμάρι φορώντας τις παραδοσιακές φορεσιές του τόπου τους. Κι αυτό είναι πρότυπο, γιατί να μην μας εμπνεύσει; Άραγε,ετούτες οι μητέρες δεν έχουν λόγους να διαμαρτυρηθούν για την κοινωνία στην οποία μεγαλώνουν τα παιδιά τους; Αυτές κι αν έχουν. Το κάνουν όμως με σεβασμό,τα κρατούν από το χέρι και τους διδάσκουν ήθος.

Αν θέλετε αγαπητά μου παιδιά να διαμαρτυρηθείτε να ξέρετε πως δεν υπάρχει ύψιστη μορφή διαμαρτυρίας και επίλυσης των προβλημάτων από το διάλογο. Αν πάλι θέλετε να συνεισφέρετε τους συμπολίτες σας, ενημερωθείτε για τον εθελοντισμό.

Αγαπητοί γονείς, συνάδελφοι εκπαιδευτικοί μην διστάσετε να ψέξετε τα λάθη των παιδιών μας, τα όρια δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Άλλωστε είναι γνωστό πως ακόμα και η υπέρμετρη ελευθερία βλάπτει όταν παραβιάζει τις ελευθερίες των άλλων. Ήθη,σεβασμός,αξίες καο υγιή πρότυπα, αυτά μας λείπουν. Από αστείες διαμαρτυρίες είμαστε πλήρεις.

Με θλίψη, Σοφία Γ. Παπαδάκη. (Σιωπώ στη μνήμη των παππούδων και των γιαγιάδων μας, στη μνήμη όσων χάθηκαν στον αγώνα για τη λευτεριά τη δική μας σήμερα. Θρηνώ γιατί η δική μας η σκλαβιά γίνεται αβάσταχτη και διότι δεν βλέπω να μαστε άξιοι ελευθερωτές των παιδιών μας. Σκλάβοι της υπέρμετρης ελευθερίας μας, σκλάβοι της υποκουλτούρας, σκλάβοι της λήθης, σκλάβοι της ασέβιας. Νοσούμε, μα ελπίζω σε κάποια ίαση)