Χρόνια πολλά στον ακούραστο δωρητή της γνώσης!

Γράφει η Σοφία Γ. Παπαδάκη

Μυεί το παιδί στη γνώση, ενσαρκώνει το ρόλο ενός διαφορετικού γονέα, φροντίζει, μαθαίνει, αγκαλιάζει,συμπονεί,χειροκροτεί, ενθαρρύνει, οδηγεί και αγαπά κάθε παιδί. Πολύτεκνος γονέας,ακούραστος δωρητής γνώσης ο εκπαιδευτικός που σήμερα τιμάται και γιορτάζει!

Το κουδούνι χτυπά και η σχολική αίθουσα είναι έτοιμη να αγκαλιάσει ένα κομμάτι της ζωής μιας μεγάλης οικογένειας. Γύρω από την εστία της γνώσης δημιουργούνται σχέσεις αγάπης και στοργής. Σ’ αυτή την εστία πρωτοστατεί ο εκπαιδευτικός!

Ο γονέας εκείνος που θα μιλήσει στα παιδιά του για τις χώρες του κόσμου, που θα τα μάθει να γράψουν,να μιλούν και να μετρούν,που θα τους διηγηθεί σαν παραμύθι την ιστορία μας. Ο ίδιος γονέας, θα τα βοηθήσει να πιούν νερό απ’ το μπουκάλι που δύσκολα ανοίγει,θα τους μάθει να δένουν τα κορδόνια που λύθηκαν απ’ τα παπούτσια,θα τους σκουπίσει τα δάκρυα και θα καθαρίσει την πληγή από το γόνατο που χτύπησαν στο παιχνίδι. Μεγαλώνοντας θα τα μυήσει στην αγάπη, μαθαίνοντας τα φιλιώνουν και ν’ αγαπούν τ’ αδέρφια τους.

Και αφού είναι ήσυχος πια πως τα παιδιά του μεγάλωσαν σωστά και σήμερα, θα τ’ αποχαιρετήσει μ’ ένα γλυκό :

“Καλό μεσημέρι,παιδί μου!”

Και στέκεται πίσω απ’ την καγκελόπορτα κοιτάζοντάς τα ν’ αποχωρούν απ’το μέγαλο τους σπίτι, περιμένοντας καρτερικά το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσει για τα καλά ακούγοντας την Καλημέρα τους, την ώρα που θα τα παραλάβει από τον άλλο άξιο γονέα!

Τέτοιους γονείς είχαμε όλοι μας και κάθε ένας έβαλε το δικό του λιθαράκι στην ανατροφή μας. Τέτοιος γονέας έγινα κι εγώ και είναι ευλογία να λέγεσαι και να ‘σαι γονιός!

Ας είναι ευλογημένα τα παιδιά των γονέων που με άφηναν να έχω το ρόλο αυτό. Τα παιδιά μου εκείνα που τα μαλωσα, τα αγκάλιασα, τους κράτησα το χέρι να γράψουμε μαζί,εκείνα που με κάνουν υπερήφανη καθημερινά,αυτά στα οποία δίδαξα όσο μπόρεσα γνώση μα και αγάπη.

Ας είναι ευλογημένα τα παιδιά που με κοίταξαν γλυκά χαμογελώντας και με αγκάλιασαν ψιθυριζοντας μου:

“Σ’αγαπώ κυρία! Σε ευχαριστώ!”

Εγώ σε ευχαριστώ γλυκό μου πλάσμα! Και Σ’αγαπώ!Δάσκαλε χρόνια σου πολλά! Σπείρε αγάπη ακούραστα και θα θερίζεις χαμόγελα ολοχρονις! Τι άλλο θέλεις απ’ τη ζωή; Σου δώσε απλόχερα όλα τα δώρα…!

Σοφία Γ. Παπαδάκη