Ο άνεμος της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Ο άνεμος που μπορεί να διώξει μακρά το σύννεφο του μίσους…

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής*

Μια ολόκληρη χώρα στέκεται με πόνο και σεβασμό απέναντι στα θύματα της ανείπωτης τραγωδίας στην Αττική, ενώ παράλληλα εκφράζεται ένα μεγάλο κύμα έμπρακτης αλληλεγγύης στους πυρόπληκτους. Υπάρχουν όμως και οι «παραφωνίες».

Κάποιοι άνθρωποι και ορισμένες εφημερίδες, που υποστηρίζουν σταθερά ακροδεξιές, ρατσιστικές και φιλοφασιστικές θέσεις, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η μάχη για την κατάσβεση των πυρκαγιών, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ανεύρεση των αγνοουμένων, απέχοντας από την οργάνωση της αλληλεγγύης και της έμπρακτης συμπαράστασης στους πληγέντες, «προειδοποιούν» για τη «Θεία Δίκη», που πέφτει στα κεφάλια μας για να μας… «συνετίσει» και ζητούν «ηλεκτρικές καρέκλες».

Σαν έτοιμοι από καιρό, μοιάζει να βρήκαν την ευκαιρία να κηρύξουν το μίσος πάνω απ’ την πόλη. Στα όσα γράφουν ούτε μία νύξη δεν υπάρχει για την χρονική ακολουθία με την οποία άναβαν οι φωτιές στην Αττική. Γι’ αυτούς, φαίνεται, «τυχαία» πήρε φωτιά η Κινέτα, μια πυρκαγιά που τράβηξε όπως ήταν φυσικό μεγάλες δυνάμεις της Πυροσβεστικής αφού κινδύνευαν κατοικημένες περιοχές. «Τυχαία», άναψαν 15 μεγαλύτερες και μικρότερες πυρκαγιές σε διαφορετικά σημεία στην περιοχή της Αττικής μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Οι ακροδεξιές, κρυπτοναζιστικές εφημερίδες και μορφώματα, μοιάζουν με το χάρο που γλεντά μέσα στην ανυπολόγιστη φρίκη και στην καταστροφή. Βρίσκουν την ευκαιρία να ξεσαλώσουν κυριολεκτικά, χωρίς να περιμένουν καν να ολοκληρωθεί η διαδικασία του εντοπισμού των αγνοουμένων και η ολοκληρωτική κατάσβεση των πυρκαγιών. Δεν εκφράζουν την οργή της κοινωνίας, όπως ισχυρίζονται. Το δικό τους μένος και την δική τους αρρώστια εκφράζουν, μαζί με τη σκοταδιστική τους επιδίωξη να βυθίσουν τη χώρα στο μίσος και στις αδιέξοδες αλληλοκατηγορίες.

Η κοινωνία μας – το έχει δείξει και σε άλλες συμφορές – έχει ανοίξει την αγκαλιά της στους πληγέντες και απλώνει ένα μεγάλο δίχτυ αλληλεγγύης, με πολλούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα να εγκαταλείπουν τις άδειές τους και να επιστρέφουν στις δουλειές τους, άλλους να προσφέρονται εθελοντικά και άλλοι να προσφέρουν τα σπίτια τους, ό,τι έχουν, ακόμα και το ίδιο τους το αίμα. Ανάμεσα στους Έλληνες εργαζόμενους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που βοήθησαν πολλούς ανθρώπους να μεταφερθούν στα νοσοκομεία και έσωσαν άλλους με βάρκες, κάνοντας ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους….

Η αλληλεγγύη, η ενότητα, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, η έμπρακτη στήριξη στους πληγέντες με κάθε τρόπο, είναι ο άνεμος που μπορεί να διώξει μακριά το σύννεφο του μίσους, το μαύρο σύννεφο που κάποιοι θέλουν ν’ απλώσουνε πάνω απ’ την πόλη.

*Ο Χρήστος Τσαντής είναι συγγραφέας-υπεύθυνος των Εκδόσεων Ραδάμανθυς και σύμβουλος ψυχικής υγείας.