Γράφει ο Νίκος Γκοντές.
Βλέποντας καθημερινά αυτό το χάος του διαδικτύου, των σχολίων, των ύβρεων, δεν μπορείς να μην μπεις σε μια διαδικασία απορίας.
Στη κυριολεξία υπάρχει τόση πολύ τοξικότητα γύρω μας. Βλέπεις και χαίρονται ακόμα με τον θάνατο συνανθρώπων μας… Θέλουν μόνιμα μια μιζέρια και έχουν επιλεκτική και μεμονωμένη ευαισθησία.
Δε θα σου πουν ούτε καλημέρα ούτε καλησπέρα ούτε χρόνια πολλά. Περιμένουν μόνο την στιγμή που θα βγάλουν την χολή τους και να ξεσπάσουν.
Τοξικότητα απίστευτη με ανθρώπους που ψάχνουν αιτία και αφορμή για να στην πουν! Απίστευτο αλλά δυστυχώς είναι η πραγματικότητα!
Θέλουν να διαχωρίζουν πράγματα και καταστάσεις με το έτσι θέλω! Θέλουν μόνιμα μούτρα, μιζέρια πόνο και οτιδήποτε αρνητικό υπάρχει!
Εδώ έρχεται και η εύλογη απορία του τίτλου αυτού εδώ του άρθρου. Υπάρχει σωτηρία;
Θέλω να πιστεύω πώς έστω μια μικρή ελπίδα υπάρχει! Δυστυχώς όμως ζούν ανάμεσα μας!
Ας κρατηθούμε όσοι μπορούμε να συνεννοηθούμε και ας τους αφήσουμε στην μιζέρια τους!
Καλή μας τύχη!
